czwartek, 28 maja 2020

COACH - komputerowe środowisko edukacyjne


Zaczęło się dawno (dla współczesnych uczniów nawet dawno, dawno) temu, bo jeszcze w ubiegłym stuleciu, od IP - COACH - programu do pomiarów i przetwarzania danych przy pomocy komputera pracującego w środowisku DOS. Uniwersytet Amsterdamski już w roku 1982 rozpoczął badania nad możliwością zastosowania informatyki w dydaktyce fizyki. Niemal równolegle z rozwojem pierwszych komputerów personalnych (PC) zbudowano interfejs pomiarowy i stworzono pionierski program umożliwiający prowadzenie pomiarów, zbieranie danych, sporządzenie notatek, przetwarzanie danych i ich porównywanie z rezultatami modelowania matematycznego badanych zjawisk oraz komunikowania się z bankami danych oraz ich użytkownikami. Środowisko IP - COACH 3 już w roku 1990 zawitało do Polski i dzięki działaniom Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, a potem innych uniwersytetów i wyższych szkół technicznych w Polsce, w tym Uniwersytetu Wrocławskiego, stało się marką rozpoznawaną przez nauczycieli [1, 2].
Obok uczelni wyższych warszawski Ośrodek Edukacji Informatycznej i Zastosowania Komputerów był przez lata wiodącym w Polsce miejscem wspomagającym nauczycieli w trudnej sztuce wykorzystania środowiska edukacyjnego Coach na lekcjach przedmiotów przyrodniczych oraz liderem i partnerem w projektach krajowych i międzynarodowych szerzących przykłady dobrych praktyk korzystania z komputera w edukacji. 

Z komputerowo wspomaganymi pomiarami spotkałem się po raz pierwszy jako student i zostałem początkującym użytkownikiem  IP - COACH 4. Szybko stałem się orędownikiem wykorzystania komputerów w edukacji fizycznej w duchu konstruktywizmu i fanem wersji "okienkowej" COACH 5, a niedługo później kolejnej wersji oprogramowania COACH 6 oraz szeregu nowych interfejsów pomiarowych, aż do współczesnego COACH 7.

Oprogramowanie edukacyjne COACH oferuje narzędzia (interfejsy, czujniki, aktuatory) i procedury wywodzące się z metodologii badań naukowych. Oprogramowanie integruje szereg narzędzi edukacyjnych, co sprawia, że możliwe jest jego wykorzystanie bez względu na różnice w dokumentach regulujących pracę szkoły (m. in. podstawach programowych, programach nauczania). Ponad wszystko COACH jest świetnym narzędziem zachęcającym do stawiania pytań i szukania na nie odpowiedzi w sposób usystematyzowany - naukowy, wspomagany zdobyczami technologii informacyjno-komunikacyjnej.
To edukacyjne środowisko komputerowe oferuje wszechstronne i zintegrowane oprogramowanie autorskie, które: 
  • można wykorzystać podczas zajęć z przedmiotów matematyczno-przyrodniczych i technicznych (STEM) realizowanych zgodnie ze zróżnicowanymi programami nauczania;
  • integruje narzędzia do wykonywanie pomiarów, sterowania, wideopomiarów, modelowania dynamicznego, animacji i obróbki danych (arkusz kalkulacyjny);
  • obsługuje różnorodne platformy sprzętowe (interfejsy) wraz z szeroką gamą czujników i aktuatorów;
  • oferuje środowisko multimedialne zawierające tekst, obrazy, cyfrowe filmy wideo, animacje oraz hiperłącza (w tym linki do stron www);
  • może być dostosowana do użytkowania przez uczniów, począwszy od szkoły podstawowej aż po studentów studiów licencjackich (w wieku od 10 do 20 lat) [3].
COACH jest oprogramowaniem komercyjnym oferowanym przez fundację CMA, a w Polsce dystrybuowanym przez EDUCARIUM SPÓŁKA Z O.O. i obok oferty interfejsów pomiarowych Phywe oraz Pasco stanowi doskonałe narzędzie technologii informacyjno-komunikacyjnej do nowych klasopracowni przedmiotowych. Oprogramowanie COACH wyróżnia bogaty zasób materiałów edukacyjnych w języku polskim oraz szeroka gama interfejsów (m. in. CoachLab, MoLab, VinciLab, WiLab) i czujników pozwalających wspierać przeprowadzenie wszystkich doświadczeń z obszaru przedmiotów przyrodniczych zapisanych w polskiej podstawie programowej kształcenia ogólnego (i wiele, wiele więcej). Zachęcam do zajrzenia na dedykowany kanał YouTube. Nie bez znaczenia jest fakt, że najnowsza wersja oprogramowania COACH 7 pracuje w różnych systemach operacyjnych (Windows, MAC, Android, iOS), a także współpracują z wcześniejszymi interfejsami i czujnikami.

Co więcej, zawsze można zapytać autora tego wpisu, służę wsparciem metodycznym.


[1] Podręcznik do programu IP - COACH, Pomiary fizyczne z komputerem, tłum. M. Spychalska, Poznań 1991
[2] Fi zyczne, La bolatorium, Mi krokomputerowe, red. H. Szydłowski, Poznań 1994
[3] E. Kędzierska, V. Dorenbos, A. Heck, Przewodnik Coach 6, tłum. T. Greczyło, Warszawa 2012

piątek, 8 maja 2020

Teams, Team.., Tea...

Nauczanie zdalne trwa kolejny tydzień i wszystko wskazuje na to, że jeszcze trochę potrwa. Z pewnością nie ma wśród prowadzących edukację na odległość takich, którzy zaprzeczą tezie, że jest to zajęcie wymagające nakładu ogromnej energii i dodatkowego czasu (dużo czasu). Choćby z tego powodu, że należy poznać i oswoić narzędzia technologii informacyjno-komunikacyjnej, dzięki którym dzielimy się z naszymi uczniami materiałami, rozmawiamy (z pomocą komunikatorów), przekazujemy zadania i przyglądamy się efektom samodzielnej pracy naszych podopiecznych.

Dzięki bezpłatnemu udostępnieniu dla edukacji usługi Office 365 wielu spośród nauczycieli pracuje w tym środowisku i szczególnie intensywnie wykorzystuje narzędzia tego pakietu, przede wszystkim Teams

Firmie Mircosoft niewątpliwie należą się słowa uznania za taki gest! Zachęcam do zapoznania się z materiałami udostępnionymi na stronach firmy

Usługa Office 365 A1 to rodzina wielu przydatnych i funkcjonalnych aplikacji. O ich potencjalnym wykorzystaniu w edukacji można by napisać bardzo wiele albo w sieci znaleźć sporo materiałów i filmów przybliżających poszczególne aplikacje. Dlatego tutaj ograniczę się do przedstawienia jedynie kilku wskazówek dla osób, które chciałyby, za pośrednictwem Teamsa, przekazywać zadania, oceniać i dokumentować pracę uczniów. Wybór właśnie tej funkcjonalności nie jest podyktowany tym, że ocenianie i dokumentowanie jest najważniejsze (wręcz przeciwnie), ale tym, że Teams pozwala nam uniknąć wysyłania i odbierania dziesiątków e-maili z pracami uczniów, a tym samym potencjalnie zaoszczędzić mnóstwo czasu.
Zacznijmy od zainstalowania aplikacji Teams, byśmy mogli korzystać z dobrodziejstw oprogramowania bez pośrednictwa przeglądarki. Stosowny program znaleźć można tutaj.

Po zalogowaniu do programu zgłębianie tajników Teams warto zacząć od przyjrzenia się poszczególnym elementom paska narzędzi widocznego z lewej strony interfejsu użytkownika. Po naciśnięciu każdego z nich w środkowej części ekranu pojawia się zawartość charakterystyczna dla każdego z modułów.
Należy zaznaczyć, że z funkcji modułu Zadania będziemy mogli skorzystać tylko wówczas, gdy założymy Zespoły i przypiszemy do nich naszych Uczniów.

Po otwarciu modułu Zadania w programie pojawi się okno wyboru konkretnej klasy (Zespołu), dla którego zadanie ma zostać utworzone (do ilustrowania tego procesu wykorzystam klasę, która została nazwana Zespół szkoleniowy). W przypadku wielu klas, bo w takich warunkach zazwyczaj pracujemy, okno to będzie zawierało każdą z nich - wystarczy najechać kursorem na konkretną, zaznaczyć ją i potwierdzić wybór przyciskiem Dalej.

Wykonanie tej czynności skutkuje wyświetleniem okna prezentującego zadania w trzech kategoriach:
  • Wersje robocze (tu przechowywane są zadania, które tworzymy i jeszcze ich uczniom nie udostępniliśmy);
  • Przypisane (to te, które uczniowie mogą już wykonywać, bądź wkrótce automatycznie staną się dostępne);
  • Ocenione (tu widoczne są zadania, już zwrócone uczniom z komentarzem i oceną).

Przycisk Utwórz, jak sama nazwa wskazuje, służy do tworzenia kolejnych zadań. Po jego naciśnięciu musimy jeszcze zdecydować, jaką formułę pracy uczniowskiej wybieramy:
  • Zadanie - odpowiednie dla pracy, którą chcemy dodatkowo opisać, dołączyć materiały, pozwolić na przesłanie wytworów uczniów, sprecyzować kryteria oceniania;
  • Test - gdy chcemy przygotować formularz z pytaniami, bądź test z zadaniami zamkniętymi, który zostanie automatycznie oceniony;
  • Przy użyciu istniejącego - gdy chcemy przypisać zadanie, które już wcześniej zostało przygotowane.
Wybór pierwszej możliwości - Zadanie - powoduje, że interfejs użytkownika wypełnia okno szczegółów nowego zadania.
To miejsce, w którym określamy wszystkie niezbędne charakterystyki naszego zadania. Należą do nich:
  • Tytuł (wiadomo - trzeba być precyzyjnym, bo potem sami musimy się w tym wszystkim połapać). Proszę zwrócić uwagę, że mamy możliwość Dodawania kategorii.
  • Instrukcje (tym razem trzeba opisać, na czym polega zadanie, w sposób zrozumiały dla uczniów - aby wiedzieli, co dokładnie mają zrobić). Dodatkowo do zadania można dołączyć Zasoby, to znaczy pliki, które staną się integralną częścią zadania. To dobre miejsce na dodanie szablonu zadania, bądź karty pracy, którą uczeń będzie mógł pobrać, zmienić (uzupełnić) i zwrócić nam. Więcej o tej opcji będzie poniżej.
  • Punkty (to obszar, w którym określamy sposób oceny - dużo więcej można napisać edytując zakładkę Dodaj zestaw kryteriów oceny). O tym także jeszcze napiszę.
  • Przypisz do (ta część służy określeniu terminu zadania, jednak zachęcam, by pozwalać uczniom przesyłać prace także po czasie, informacje o tym fakcie i tak będziemy mieli w systemie).
Wybranie opcji Dodaj zasoby otwiera kolejne okno, w którym możemy wskazać, co i skąd chcemy podłączyć do zadania.

Wystarczy wskazać plik i potwierdzić wybór przyciskiem Dołącz. Czynność ta spowoduje, że plik stanie się integralną częścią zadania widoczną dla każdego ucznia, a co więcej, przechodząc do opcji ukrytych pod "trzema kropkami" dołączonego zasobu, możemy zezwolić uczniom edytować ten plik i ponownie przesłać go nam, jako dowód na pracę ucznia.

Warto także uszczegółowić to, za co będziemy nagradzać uczniów wykonujących zadanie. Jest to możliwe po wybraniu opcji Dodaj zestaw kryteriów oceny. Kolejne okno wyświetli się wówczas w środkowej części ekranu.

Nauczyciel korzystający z narzędzia po raz pierwszy powinien następnie wybrać opcję Nowy zestaw kryteriów oceny (prawy górny róg), a następnie stosownie uzupełnić poszczególne pola dla odpowiednich ocen (bądź przedziałów punktów) i już uczeń z pewnością będzie wiedział, "nacobezu".

Gdy uda się nam już wypełnić odpowiednie pola w całym formularzu zadania, wystarczy nacisnąć widoczny w prawym górnym rogu przycisk Przypisz. Akcja ta spowoduje, że nasi uczniowie otrzymają informację, że czeka na nich nasze zadania. Jak znam życie, będą lepiej od nas wiedzieli, co, gdzie i jak trzeba zrobić, by zadanie zwrócić o czasie. 
A my? 
Możemy zrobić sobie kolejną herbatę, bo teraz będziemy musieli przyjrzeć się temu, co pojawi się jako informacja zwrotna w sekcji Przypisane.


Kliknięcie na konkretne zadanie wyświetla listę uczniów, którym zostało przypisane oraz informacje o indywidualnym postępie prac.


Teraz, już ze szklanką herbaty na biurku trzeba wziąć się za przeglądanie prac. Tego już bardziej nie da się usprawnić. Powodzenia.