Tracker

Już jest! 

Od wersji 4.96 powszechnie znane oprogramowanie do pomiarów wideo o nazwie Tracker jest dostępnej z interfejsem w języku polskim. Bardzo dziękuję autorowi oprogramowania, Douglasowi Brownowi za przychylność i umożliwienie dokonania tłumaczenia.

Zapraszam na stronie http://physlets.org/tracker/ .

Wystarczy pobrać plik instalacyjny i podczas instalacji wybrać język polski.
Niestety pomoc jest nadal w języku angielskim, ale wszystko przed nami.

Na początek zachęcam do lektury tekstu poświęconego pierwszym krokom z programem przygotowanego we współpracy z Mirelą Kaczmarek. Podczas pracy z programem warto wykorzystać fakt, że najechanie myszą na przycisk funkcyjny powoduje wyświetlenie jego opisu. Wystarczy więc uważnie czytać.

• Po uruchomieniu okno programu wygląda następująco:

• Otwórz plik do analizy. Wybierz na pasku zadań Plik → Otwórz plik (lub kliknij ikonę z symbolem katalogu). Wybierz film. Aby zatwierdzić swój wybór i otworzyć plik kliknij Otwórz.
• Wybierz na pasku zadań ikonę ustawień filmu Ustawienia klipu.

• W oknie, które się wyświetli, ustaw Szybkość klatek (liczbę klatek na sekundę) zgodnie z parametrami filmu.

• Jeśli chcesz analizować tylko fragment filmu, możesz tu także ustawić początkową klatkę (Klatka początkowa) oraz końcową (Ostatnia klatka).
• Jeśli jest taka potrzeba, można obrócić film. W tym celu wybierz na pasku zadań Film → Filtry → Nowy → Obróć.
• Ustaw układ współrzędnych klikając odpowiednią ikonę na belce z narzędziami.

• W oknie filmu wyświetli się układ współrzędnych. Możesz zmienić jego ustawienie przeciągając go myszką. Jeśli nie chcesz, aby po ustawieniu układ był widoczny kliknij ponownie ikonę z symbolem układu współrzędnych.
• Następnie wyskaluj układ - kliknij ikonę kalibracji znajdującą się na belce z narzędziami.

• Wybierz: Nowa → Prosta kalibracja. W oknie filmu wyświetli się niebieska linia służąca do kalibracji odległości. Przeciągając myszką niebieską linię zaznacz znaną długość. Klikając na wyświetlającą się liczbę możesz zmienić wartość: wpisz znaną długość. Potwierdź klikając <enter>. Jeśli nie chcesz, aby prosta kalibracji była wyświetlana, ponownie kliknij ikonę kalibracji.
• Teraz kliknij ikonę Utwórz na belce z narzędziami. Wybierz: Masa punktowa. Następnie naciśnij ikonę autośledzenia na belce z narzędziami.

• Pojawi się okienko Autośledzenia.

• Ręcznego zaznaczania wybranych położeń badanego elementu dokonuje się myszą przy jednoczesnym wciśnięciu klawisza <shift>. 
• Aby automatycznie śledzić przedmiot, należy go wskazać. W tym celu wciśnij jednocześnie Shift+Ctrl wówczas kursor myszki zmienni się w celownik. Kliknij celownikiem w obiekt, który chcesz śledzić (w ten sposób wskażesz szablon, który będzie wyszukiwany na kolejnych klatkach filmu). Zostanie zaznaczony obszar śledzenia.

• Dopasuj obszar śledzenia zmieniając myszką rozmiar widocznego kwadratu. Następnie w okienku Autośledzenie kliknij Wyszukaj.

• Tracker zacznie przeszukiwać film klatka po klatce wyszukując na każdej z klatek wskazanego szablonu. Będzie także rejestrować informacje o położeniu i czasie dla wskazanego fragmentu badanego ciała (w oknie z wykresami, oraz w oknie tabeli pojawią się dane). Po zakończeniu procedury zamknij okno Autośledzenie.
• Po prawej stronie okna programu pojawiły się wykresy i tabele. Aby zmienić liczbę widocznych wykresów kliknij ikonę Wykres nad wykresami i wybierz 1, 2 lub 3.
• Aby powiększyć wykres, kliknij strzałkę w prawym górnym rogu.

Nowoczesność...

Zupełnie niedawno prowadziłem konferencję poświęconą matematyce i klockom LEGO. Kiedyś i o tym napiszę w kontekście warsztatu pracy nauczyciela, ale tymczasem inna myśl zaprząta mi głowę.

Przygotowując się do rzeczonej konferencji po raz pierwszy przeczytałem zdanie René Thoma "W szkole nie matematyka ma być nowoczesna, ale jej nauczanie." Coś w tym jest...

Po dotychczasowych doświadczeniach z prac nad propozycją podstawy programowej fizyki dla szkoły podstawowej, coraz bliższa wydaje mi się nieco zmieniona sentencja:

"W SZKOLE NIE FIZYKA MA BYĆ NOWOCZESNA, ALE JEJ NAUCZANIE".

Wszak o ruchu jednostajnym, falach, promieniach światła, elektryzowaniu i szeregu fundamentalnych pojęć, które zawdzięczamy początkom fizyki, można mówić w jakże wielu fascynujących kontekstach. Do nieprzyzwoitości współczesnych.

Nie rozumiem zarzutów, że oto treści podstawy programowej fizyki to krok wstecz. Nie wyobrażam sobie, by podczas spotkań z młodymi ludźmi, pod pretekstem - BO tego nie ma w podstawie programowej - nie mówić o rzeczach, które ich fascynują.

Nauczanie fizyki nie jest zajęciem łatwym, choćby ze względu na złożoność otaczającego nas świata. Kształtować podstawowe umiejętności zapisane w podstawie programowej należy, w miarę możliwości a przede wszystkim umiejętności, w odniesieniu do współczesnych treści i metod.

Kto powiedział, że:

• biegacze pocą się bez powodu?
• o ruchu jednostajnym nie można mówić w kontekście rozszerzającego się Wszechświata i stałej Hubble'a?
• prąd płynie tylko w jedną stronę?
• elektryzowanie i światło nie są kluczowe w przypadku pracy drukarki laserowej?
• magnetyzm ziemski nie jest artystą?
• ...

i wiele, wiele więcej. 

Niektóre z tych problemów znaleźć można choćby u VERITASIUM i użyć jako element lekcji/zadania domowego/tekstu źródłowego/motywatora/przerywnika/kary/nagrody... .

Czego chcielibyście się ze mną uczyć?

Spotykam się z klasą X po raz pierwszy. Właśnie rozpoczynają naukę nowego przedmiotu, powiedzmy Y. Wiem o klasie tylko tyle, ile powiedzieli mi inni nauczyciele, szkolny pedagog, psycholog. To ważne informacje, ale wymagają zweryfikowania. Świetnie znam podstawę programową swojego przedmiotu i lubię wyzwania (swoją drogą tylko dlatego odnajduję się w Szkole).

- Dzień Dobry, nazywam się Z i będę się z Wami uczył Y? Bardzo lubię ten przedmiot, bo pozwala odkryć wiele tajemnic, a jeszcze wiele czeka na odkrycie. Może Wam się uda? Porozmawiajmy o tym, co wiecie już o Y? Z czym się Wam kojarzy?

(...)

- Mam wyjątkową propozycję. Spróbujmy razem wybrać i przygotować tematy naszych spotkań w najbliższym półroczu, a może nawet przez całą szkołę. Spróbujcie odpowiedzieć na pytanie: Czego chcielibyście się ze mną uczyć? Mamy do dyspozycji L godzin w każdym tygodniu zajęć szkolnych. Nad jakimi pytaniami, problemami chcielibyście pracować?

(...)

Ponieważ wiem, jakie umiejętności powinni uczniowie zdobyć w ramach prowadzonych przeze mnie zajęć (patrz podstawa programowa) przeglądamy propozycje uczniowskie, staramy się je ułożyć w logiczną (mniej lub bardziej oczywiście) całość. 

Ja przyporządkowuję tematom umiejętności i treści z podstawy programowej i zaczynam przygodę. Jestem pewien, że na wszystko, co jest w dokumentach znajdzie się miejsce!

A może ktoś chciałby ze mną spróbować tak właśnie zorganizować zajęcia Y?

Wybrane zalety:

* uczymy się o tym, o czym uczniowie chcieli,

* problemy wymagają indywidualnego podejścia i nietuzinkowych metod,

* jesteśmy partnerami, budujemy zaufanie i odpowiedzialność za własne decyzje,

* chętnie chodzimy na lekcje.

Wybrane wady (czyżby?):

* nie ma jednej książki,

* trzeba poświęcić więcej czasu, by przygotować zajęcia i się do zajęć,

* sposób sprawdzania umiejętności trzeba dopasować do treści oraz form pracy.

---

X - klasa
Y - przedmiot szkolny
Z - nauczyciel
(.,.) - ulubione metody pracy nauczyciela
L - tygodniowa liczba godzin zajęć przedmiotowych